Milliyetçi hareket Partisi Genel Başkan Başdanışmanı, 25-26. Dönem MHP= Osmaniye Milletvekili ve Ahmed Cevad Enstitüsü Başkanı Prof Dr.Ruhi Ersoy, “Türk Dünyasının Dili: Binlerce Yıllık Mirasın Sesi” programında yaptığı konuşmada önemli mesajlar verdi.
Prof. Dr. Ruhi Ersoy, Türk dünyasının herhangi bir coğrafyasında bir mesele yaşandığında, gözlerin ve yolların hep Anadolu’ya döndüğünü; Kırım’da ve Kafkasya’da yaşanan hadiseler sonrası da aynı yönelişin görüldüğünü ifade ederek. Türk’ün başı dara düştüğünde sığınılacak son limanın yine Anadolu olduğunu vurguladı.
Kültür ve Turizm Bakanlığı, TÜRKSOY ve Cumhurbaşkanlığı Külliyesi 15 Temmuz Demokrasi Müzesi’nin iş birliğiyle; 15 Aralık Dünya Türk Dili Ailesi Günü’ne ithafen düzenlenen “Türk Dünyasının Dili: Binlerce Yıllık Mirasın Sesi” programının açılış konuşmasını yapan Prof. Dr. Ruhi Ersoy, Anadolu’ya sahip çıkmanın zorunlu olduğunu; bu toprakların bin yıllık bir emanetin ve ortak hafızanın adı olduğuna dikkat çekerek “Anadolu’ya sahip çıkmak; tarihe, millete, kültüre ve birbirimize sahip çıkmak anlamına gelmektedir. Bu bilinçle hareket edildiğinde Türk dünyasının umudu ve yarını gençler olacaktır” dedi.
MHP Genel Başkan Başdanışmanı, 25-26. Dönem MHP= Osmaniye Milletvekili ve Ahmed Cevad Enstitüsü Başkanı Prof Dr.Ruhi Ersoy,programla ilgili olarak sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımda şunları söyledi:
"Kültür ve Turizm Bakanlığı, TÜRKSOY ve Cumhurbaşkanlığı Külliyesi 15 Temmuz Demokrasi Müzesi’nin iş birliğiyle; 15 Aralık Dünya Türk Dili Ailesi Günü’ne ithafen düzenlenen “Türk Dünyasının Dili: Binlerce Yıllık Mirasın Sesi” programına katılıp, açılış konuşması yaptık.
Program kapsamında gençlere yönelik gerçekleştirdiğimiz konuşmada; Türk dünyasının farklı coğrafyalarında maruz kalınan repressiya (baskı ve sürgün) süreçlerinin, ortak tarihimizin en derin hafıza alanlarını oluşturduğunu ifade ettik. Bu acı tecrübelerin unutulmaması, gelecek kuşaklara aktarılması ve ortak bir tarih bilincinin inşa edilmesi adına; Türk dünyasının hafıza ve hatıra mekânı niteliğinde bir Repressiya Müzesi’ne ihtiyaç bulunduğunu belirttik.
Ayrıca, TÜRKSOY’un öncülüğünde ve bağımsız Türk devletlerinin ilgili bakanlarının katılımıyla, Türkiye’ye gerçekleştirilen resmi ziyaretlerde bu müzenin sembolik bir durak olarak ziyaret edilmesinin, güçlü bir ortak hafıza ve dayanışma mesajı vereceğini vurguladık.
Bu çerçevede; Kırgızistan’daki Atabeyit Repressiya Anıtı örneğini hatırlatarak, Türk dünyasının ortak acılarını ve direnişini temsil edecek bir Repressiya Anıtı’na, Türkiye Cumhuriyeti’nin başkentinde acilen ihtiyaç bulunduğunu ifade ettik.
Konuşmamızda ayrıca; dünya kamuoyunun, Nazi Almanyası döneminde Hitler’in zulüm ve soykırım suçlarını, başta Hollywood yapımları olmak üzere sinema, belgesel ve sanat eserleri aracılığıyla tanıdığına değindik. Sanatın, toplumsal hafızayı canlı tutan en etkili araçlardan biri olduğunu belirttik.
Bu bağlamda; Türk dünyası açısından da benzer bir sorumluluğun kaçınılmaz olduğunu, Repressiya başta olmak üzere sürgünlerin, katliamların, kimliksizleştirme politikalarının ve kültürel yok saymaların, yalnızca tarih kitaplarının dipnotlarında kalmaması gerektiğini ifade ettik. Bu süreçte sanatçılarımıza, sinemacılarımıza, belgeselcilere ve yazarlarımıza önemli görevler düştüğünü vurguladık.
Kendi tarihimizi ve yaşadıklarımızı; başkalarının diliyle değil, kendi hafızamız, estetik anlayışımız ve vicdanımızla dünyaya anlatmak zorunda olduğumuzu belirttik. Türk dünyası olarak yaşadığımız acıları evrensel bir anlatı diliyle aktardığımızda, hem tarihsel adaletin sağlanacağına hem de ortak hafızanın güçleneceğine dikkat çektik.
Gençlere hitaben yaptığımız değerlendirmede ise; Türklerin Anadolu’dan başka gidecek bir yeri olmadığını ifade ettik. Tarih boyunca Kafkaslar dağıldığında Rus zulmünden kaçanların, Balkanlar çözüldüğünde imparatorluğun uç bölgelerindeki unsurların Anadolu’ya yöneldiğini belirttik; bu toplulukların Evlad-ı Fâtihan olarak anıldığını hatırlattık.
Türk dünyasının herhangi bir coğrafyasında bir mesele yaşandığında, gözlerin ve yolların hep Anadolu’ya döndüğünü; Kırım’da ve Kafkasya’da yaşanan hadiseler sonrası da aynı yönelişin görüldüğünü ifade ettik. Türk’ün başı dara düştüğünde sığınılacak son limanın yine Anadolu olduğunu vurguladık.
Anadolu’nun yalnızca bir coğrafya olmadığını; ana kucağı, ana rahmi niteliğinde, dağılmış olanı toparlayan ve umudu yeniden yeşerten bir anlam dünyası taşıdığını belirttik.
Bu nedenle Anadolu’ya sahip çıkmanın zorunlu olduğunu; bu toprakların bin yıllık bir emanetin ve ortak hafızanın adı olduğunu ifade ettik. Gençlerin, geçmişten devralınan sorumluluğun ve geleceğe bırakılacak mirasın taşıyıcıları olduğunu vurguladık.
Anadolu’ya sahip çıkmanın; tarihe, millete, kültüre ve birbirimize sahip çıkmak anlamına geldiğini belirterek, bu bilinçle hareket edildiğinde Türk dünyasının umudu ve yarınının gençler olacağını ifade ettik."
