Keşke bilseydi ki, Ademden kasıt,
dili, kaşı, gözü, endâm değildir!
Şeklen bulunsa da, ondan bir kesit;
Edeb'ten mahrumlar, "adam" değildir.
Bunca nefs etmene sebep ne?
Sen önce kendini sorgula bakalım!
Aç gözünü bak ki, Lider ne demiş;
"Partimiz üzerinde plan yapan, şehîdin şühedanın hatıralarına leke süren, içimizde seri nifâk üretimine meyleden her kim olursa olsun ayıklanıp aramızdan ve gönlümüzden uzaklaştırılacaktır."
Yavan-yağlı kemik için seni satanı, sen hangi beklenti içinde listene almıştın? Hele önce bunun izâhatını ver bana, ondan sonra yüzün olursa, beni sorgula, niyetimi okumaya hak kazan! Dahası, ondan sonra seçenekleri koy ortaya; Ya ben, ya o, ya ben, ya şu, ya ben, ya bu diye bil! Nefsimizin peşinde koşsaydık, cebimizin derdinde olsaydık, kesemiz dolu dolu olur, hâl-i pür melâlimize hayıflananlardan olmazdık!
Bak yine Lider ne demiş;
"Kendisini dünyanın merkezi sanan, nefsinin esâreti altına giren kim olursa olsun, elimizin tersiyle itiyor, önümüzden çekip atıyor, tâbi ki yok sayıyoruz!"
Menfaat durağında başlayan yolculuk, ilk çıkar durağında satılmayla son bulur!
Niyetin, Rızâ-yı Bâri olsaydı, ne yolda satılırdın, ne de yolda kalırdın! Demek ki, gönlünde başka hülyalar yeşertmiş, başka hayâllere ufuk açmışsın!
Lider yine demiş anlayana;
"Her dava arkadaşımız yüksek bir sorumluluk ahlakıyla, nefsine ve egolarına yenilmeden, meselelere hesabi yaklaşmadan, empati ve erdem marifetiyle mücadelesini sürdürecektir."
Birileri ile bir yola çıktığında, onunla o yolu beraber bitirebileceğinin bir garantisi var mı elinde? Yolu, kendi başına bitirmeyi göze alamamışsan, satılman da elzem olur!
İşte böyle, iş için, aş için, kemik için satılırsın!
Senden bir fazla verene, seni verirler!
Ülkücü ile; cebin, ikbâlin adına değil de, Ülkücülük adına, Allah rızası için, dâvâna hizmet adına yola çıksaydın pazarlanıp, satılmazdın!
Şiir :
Kendine yeterse gücün
Alırsın nefsinden öcün
Bir olur gecenle günün
Ebedî batmaz Güneş'in!
Herkes yiğitse, herkes mert;
Nerden çıkar, bunca nâmert?
İp'te oynayanın âkibeti ipe gidip, ipten gitmek!
Sen, âlemi kör sersem, kendini akıllı, uyanık, kurnaz mı sanıyorsun?
Senin gibilere bizim oralarda; "Hamamönü nankörü" derler a kuzum!
Olduğunuz gibi olmuyorsanız, hiç olmayın!
Mesela, adam soyadını bile dümen koymuş, harbi harbi dümenini çeviriyor, isminin hakkını veriyor!
Onun kadar da mı olamıyorsunuz?
Madem geçtiniz bir dümen başına, ona göre davranın, orada olmanın müktezası ne ise onu yerine getirin ki, görenler mesleğinizle ilgi fikir sâhibi olsunlar!
Başta da dedik, ademlikten kasıtın ne olduğunu.
Her kula nâsip olsaydı, dünya cennet olurdu.
Lâf ve gâf'ın tefrikini yapamayanlar, mânâsını idrâke mecâl bulamayanlar mümkünse bizden uzak oynasınlar!
ŞİİR;
"Lâf olsun"a, sarılmayız,
Dost dediysek, ölenece!
Dar da, zorda, yorulmayız;
Dostta, dostu bulanaca!
Edeb bir taç imiş nûr-u Huda'dan…
İlhami Erdoğan
(Ozan İlo)
