Osmanlı’nın son döneminde farklı fikir akımlarının tartışma odağında “Medeniyet” kavramı yer almıştır. Türkçüler milli kültürü muhafaza ederek batı tekniğini almamız gerektiği görüşündeydi. Bu konuda Ziya Gökalp yazılarında hars (milli kültür) – medeniyet ayrımını vurgulamıştır. Ülkücü Hareketse medeniyeti salt “teknolojik ilerleme” olarak gören pozitivist materyalist anlayışa itibar etmemiş nihai hedefini Türk İslam Medeniyetinin ihyası olarak koymuştur.
Ülkücü Hareket insanlık / beşeriyet tasavvuru olan bir harekettir bu yüzden sadece Türklüğün meselelerine değil, aynı zamanda İslam Âleminin ve mazlum coğrafyanın meselelerine de alakadar bir tavır sergilemiştir.
90’lı yıllarda Başbuğun Bosna ve Çeçenistan’daki mücadeleye verdiği aktif siyasi destek bunun örneğidir. Bugün de Dr. Devlet Bahçeli Filistin’deki insanlık dramını en fazla dillendiren siyasi liderlerin başında gelmektedir.
Bu yaklaşım çoğu insanın gördüğünün aksine milliyetçilikle çelişen değil, Türk Ülkücülüğünün medeniyetçiliğinin tabii sonucudur. Bunu en güzel anlatan eserlerin başında merhum Osman Turan’ın Türk Cihan Hakimiyeti Mefkuresi Tarihi gelir. Osman Turan Hoca bu eserinde önce Orhun Abidelerinden örneklerle Kadim Türklerdeki “Güneş tuğumuz gökyüzü çadırımız” sözüyle özetlenebilecek medeniyet tasavvurunun İslamiyet’in kabulünden sonraki dönemde nasıl Selçuklu-Osmanlı özelinde nasıl Nizam-ı Âlem Mefkuresine dönüştüğünü net örneklerle göstermektedir ki Dr. Devlet Bahçeli'nin Ülkücü Gençliğe dönük konuşmalarında sürekli ÇİFT BAŞLI SELÇUKLU KARTALINI vurgulaması tesadüf değildir.
Yüzü hem doğuya hem batıya dönük ikisini de olumlu yönleriyle özümseyen bir medeniyet tasavvuru…
Milliyetçi Hareket Partisi'nin çıkardığı “İNSANLIĞIN HUZURU” çalışması da bu tasavvurun programlaşmış halidir.
Müslüman Türk’ün insanlığa söyleyecek sözü bitmemiştir. Kıyamete kadarda bitmeyecektir.
Sevgi ve muhabbetlerimle…
