Sabır.
İlaçtan öte derin bir yaşamışlıktır..
Merhem gibi gelsede yarelerimize..
Kâr etmez bence..
İnsanoğlu beklemesini sabretmesini bilmez olmuş.
Sabrın içinde araştırmak koşuşturmak yorulmak vardır.
Kahrolmak durumları söz konusudur.
İncedir ibrişim tutan eller gibi nazeliverir bazen..
Kırılganlık olur küslük olur açlık sefalet olur.
Ancak hıyanetlik döneklik kepazelik gıybetlik şebeklik olmaz..
Aşık demişse gönül sabreyle diye.
Kimse gönülden daha üste değildir.
Öyle olduğu halde Aşığımız gönüle sabretmesini öğütlüyor..
Sabrı bilmeyen selamete erişemez.
İşte bu kişiliksiz insan türleri.
Ne dervişlikten anlar ne ermişlikten anlar.
Bir o dala bir budala savrulup giderler.
Gittikleri yerin rengine boyansalarda aladanalara dönerler.
Kurtlara bakıp buğz ederler..
Bizde bir zamanlar kurt olmaya heveslenmiştik olmadı.
Aslımıza döndük aladana olduk derler..
Ülkücülük sabırdır işte.
Bazen şehit bazen gazi bazen Eren bazen Fırat bazen Dursun olur.
Bazende ere ere beğ olursun Türkmene..
Yolumuz uzun yolumuz derin yolumuz taşlı yolumuz ırak.
Döneklik hıyanetlik kepazelik şebeklik gıybetlik eden ede dursun.
Birlikte yürümeye devam..
Çünkü bu yol kutludur.
Gider Tanrıdağına..
SEN SAĞOL TÜRKİYEM!.
TANRI TÜRKÜ KORUSUN!..
